Heel lang geleden in een land ver weg staat een koning aan de rand van een groot meer. Hij is heel erg boos en verdrietig en hij gooit stenen in het water, de ene nog verder dan de andere.

Wat de koning niet weet, is dat hij iedere keer dezelfde steen weggooit.
Op een gegeven moment valt het hem wel op dat de stenen heel erg veel op elkaar lijken. Voordat de koning de volgende steen in het water gooit, bekijkt hij hem erg goed. Daarna gooit hij de steen ver weg, maar de steen komt gelijk terug rollen. Verbaast raapt de koning de steen op en hij bekijkt hem nogmaals aandachtig.

Ineens begint de steen vriendelijk te praten, maar de koning schrikt en hij gooit de steen weer heel ver weg. Al snel rolt de steen weer voor zijn voeten. Voorzichtig pakt de koning de steen weer op en de steen vraagt vriendelijk: “Gooi mij niet weer weg.”

Verbaast luistert de koning naar de steen, die vraagt: “Vertel eens, waarom bent u zo boos en verdrietig?” Heel voorzichtig begint de koning te vertellen: “In mijn paleis en in mijn koninkrijk is iedereen boos op elkaar en ze vertellen alleen maar onaardige dingen.
Niemand ziet meer dat iedereen uniek is, omdat ze alleen nog maar boos zijn.

En tot overmaat van ramp is ook de koningin boos op mij. Omdat ik de koning ben, moet ik het maar allemaal oplossen, maar ik weet niet hoe ik dit kan oplossen!” Na het verhaal van de koning zegt de steen: “Hou mij aan je oor en rammel dan zachtjes met mij.”

De koning hoort een geluidje uit de steen komen en vraagt verbaast aan de steen wat dat is. “Als je dit hoort”, vertelt de steen vriendelijk, “dan is al je verdriet en boosheid verdwenen. Ik heb het klein gemalen en opgeslokt.” Verbaast kijkt de koning naar de steen en hij voelt zich ineens heel vrolijk en blij.

Ineens verandert het gezicht van de koning: “Hoe ga ik dit aan de koningin en aan mijn onderdanen uitleggen?” De steen zegt tegen de koning: “Zoek voor al je onderdanen een mooie steen en vertel hun jouw verhaal.” Opgewekt gaat de koning op pad. Hij geeft aan al zijn onderdanen een mooie steen en hij vertelt zijn verhaal keer op keer.In eerste instantie gelooft niemand hem, iedereen blijft boos. Maar de nieuwsgierigheid is gewekt, omdat de koning en de koningin zo opgewekt en vrolijk zijn. Heel langzaam en voorzichtig beginnen de
onderdanen één voor één tegen de steen te vertellen. 

Ze vinden het wel gek, want je praat toch niet tegen een steen?
Maar nadat ze de steen aan hun oor gehouden hebben, voelen ze zich ineens weer vrolijk en blij! Zo zie je maar weer, blijf niet alleen met je zorgen rondlopen, maar vertel het aan iemand.

Vind je dat moeilijk? Vertel het dan aan mij en hou mij daarna bij je oor en luister… 

Veel liefs, De Fluistersteen